We współczesnej literaturze europejskiej istnieje niewiele takich pozycji, które by nawiązywały do folkloru słowiańskiego. ?Całkiem nowa baśń? to powieść nie tylko o miłości, lecz także historia przenosząca nas w obrzędowy świat Słowian, w którym żyją różne demony, czuć obecność mitologicznych bogów, a przyroda jest mocno związana z losami bohaterów.
Wnikliwy Czytelnik znajdzie w książce Aleksandry Kołodziejczak wiele odwołań do literatury polskiej (C.K. Norwid, E. Orzeszkowa), rosyjskiej (L. Tołstoj, M. Niekrasow), czy też staroruskiej (np. Słowo o pułku Igora). Jest to w pewnym sensie pokłon oddany dziełom wielkich pisarzy i przybliżenie nam, współczesnym pokoleniom, naszych słowiańskich tradycji.
Związek polskości i rosyjskości jest jednym z głównych wątków tej powieści. Połączenie tych dwóch pierwiastków zwraca uwagę na rolę tradycji w stosunkach Polski i Rosji krajów niegdyś tak kulturowo podobnych. Myśl autorki, wyraźnie emocjonalnie związanej z Rosją, została wyrażona m.in. poprzez różne motywy oraz formy lingwistyczne zaczerpnięte z języka rosyjskiego.
Ale niezależnie od wielości zawartych w niej akcentów artystycznych ?Całkiem nowa baśń? jest dla Czytelnika niezwykle wdzięczną powieścią. Pełna barwnych, pisanych prozą poetycką opisów, w połączeniu ze współczesnymi dialogami, stanowi zgrabny pomost literacki pomiędzy przeszłością a teraźniejszością.
Aleksandra Kołodziejczak (ur. 1985) jest studentką filologii rosyjskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Od lat interesuje się kulturą słowiańską, a także twórczością polskich i rosyjskich pisarzy.
Autorka część swojego młodego życia spędziła w Rosji. W ten sposób narodził się emocjonalny związek, który w połączeniu z fascynacją literaturą rodzimą, opiewającą polską słowiańszczyznę, zaowocował powieścią ?Całkiem nowa baśń?.
Dlaczego sięgamy po poezję? Dlaczego w zabieganym świecie wciąż jeszcze potrzebujemy refleksji tak różnej od tego, co proponuje nam rzeczywistość?
Odpowiedź na te pytania odnajdziemy dzięki wierszom Grażyny Łuczak.
Liryka tej autorki to zatrzymanie ulotności chwili, przejawiające się w subtelnych obserwacjach, pozwalających nam na inne spojrzenie na codzienność.
W wierszach Łuczak objawia się niezwykła symetria rzeczywistości, przedstawiona w starej alchemicznej prawdzie o korespondencji światów, o tym, że wszystko jest ze sobą powiązane, że to, co dzieje się wokół nas, ma swój głęboki odpowiednik w życiu wewnętrznym człowieka i może na nie wpływać. Ale ta poezja to nie tylko liryka wyznania.
To także apel o to, byśmy żyli, trwali, walczyli o siebie i ludzi, których kochamy; byśmy nie poddawali się mimo najboleśniejszych przeciwności losu.
Autorka pisze: „Dokąd tak biegniesz? Po co się ścigasz? Weź zatrzymaj się na chwilę. Rozejrzyj się tu i teraz. Pędząc nie spostrzeżesz znaku od szczęścia”.
Któż z nas nie podpisze się pod tym słowami?
Autorka z humorem i dużą dozą ironii opisuje przygody podstarzałej początkującej emigrantki, która wyrusza do Niemiec, by opiekować się seniorami. Bohaterka będzie musiała zmierzyć się z chorobami i dziwactwami swoich podopiecznych, barierami językowymi, miejscowymi obyczajami oraz... wszechobecnymi automatami do różnych diabelstw. Agata Strzałka to mistrzyni w tworzeniu dowcipnych dialogów, satyrycznych scenek obyczajowych oraz zabawnych i przenikliwych miniportretów przedstawiających rozmaite typy ludzkie. Na kartach książki komizm przeplata się jednak z refleksją - nad sytuacją osób zmuszonych do pracy poza granicami swojego kraju, nad narodem polskim, nad kruchością życia oraz pięknem i bogactwem świata. Jeszcze nie zwariowałam (chyba) jest lekturą nie tylko dla byłych i obecnych emigrantów, lecz także dla miłośników prozy Joanny Chmielewskiej, Helen Fielding czy Katarzyny Grocholi oraz dla wszystkich tych, którzy są ciekawi - czasem śmiesznych, a czasem przejmujących - prawdziwych ludzkich historii.
„Niezbadane wyroki” to powieść fantasy, której akcja toczy się w kilku równoległych światach – ludzi, aniołów, demonów, nieumarłych, krasnoludów, elfów, orków. Mroczna, pełna zwrotów akcji historia niesie ze sobą również wiele ponadczasowych prawd.
Toczący swe boje bohaterowie przekonują się bowiem, że dobro zawsze zwycięża, prawdziwa przyjaźń i miłość są w stanie pokonać wszystko, a nawet największy złoczyńca może się zmienić i zasługuje, by dać mu szansę na poprawę. Dwie gwiazdy, które spadły z nieba w tym samym czasie, oznaczać mogą tylko jedno – nadchodzącą zagładę. Jej początki widać już zarówno w królestwie ludzi, jak i w światach należących do innych stworzeń. Ludzie giną w tajemniczych okolicznościach, nieumarli wstają z grobów, mityczne plemiona toczą ze sobą walki. Odważny rycerz sir Kondrat Sprawiedliwy wraz ze swym giermkiem Edwardem wyrusza w podróż mającą wyjaśnić przyczynę tych dziwnych zdarzeń. Napotyka na swej drodze parę aniołów – Sariela i Aduratę, oraz demona Ythrena i elfa Eldisa, którzy dołączają do jego wyprawy. Zanim rozwiążą zagadkę tragicznych wydarzeń, czeka ich wiele niesamowitych przygód. Tego, czego ta podróż nas nauczyła, nie da się ubrać w słowa. Nie można opisać, jak ktoś, kogo ledwo co znasz, przyjmuje za ciebie śmiertelny cios, a później ktoś inny postanawia zaryzykować swym życiem, byś znowu kroczył wśród nas.
(...) Nie da się opisać zaufania, którym można darzyć przyjaciół podczas chwil próby. (...) Widzieliśmy, co mogą sprawić lojalność, oddanie, przyjaźń i miłość.
Maciej Wągiel, urodzony 3 kwietnia 1998 roku we Wrocławiu, z wykształcenia analityk chemiczny. Interesuje się chemią i historią. Fantastyką zainteresował się głównie za sprawą kina i japońskich gier komputerowych. Zainspirowany filmami i grami zdecydował się przelać na papier własną wizję fantastycznego świata i w ten sposób narodziły się „Niezbadane wyroki”. Powieść – debiut literacki – jest pierwszą częścią planowanej trylogii zatytułowanej „Gwiazdy”.
"Echa Męki Pańskiej" – poetycka refleksja o śmierci Jezusa Chrystusa – to osobisty, przeniknięty głębokim humanizmem zbiór piętnastu psalmów autorstwa prof. Jacka Karola Grzybowskiego, wybitnego biologa medycznego, autora publikacji naukowych, monografii oraz tomików poetyckich. Jego "Echa Męki Pańskiej" opisują kolejne Stacje Drogi Krzyżowej, łącząc wydarzenia znane nam z Pisma Świętego z ponadczasowym namysłem o kondycji człowieka, który poprzez ofiarę Chrystusa zyskał nadzieję na zbawienie i życie wieczne. Ale "Echa Męki Pańskiej" to nie tylko poezja. W książce znajdziemy bowiem grafiki wybitnego artysty Jacka Marcina Korbusa, który dzięki ascetycznym, dopracowanym w najdrobniejszych szczegółach ilustracjom oddał hołd sztuce dawnych wieków oraz nawiązał subtelny dialog z poezją religijną Jacka Karola Grzybowskiego. W posłowiu do książki ks. Stanisław Stradomski napisał: "Jeśli się wierzy w sercu, czyli naprawdę, to się człowiek znajdzie na Drodze Krzyżowej Jezusa. Bóg nie umiera. Jezus żyje, dlatego Autorzy idą tą Drogą z wiarą w Zmartwychwstanie, w życie, dodając Stację XV".
To życie tworzy szkielet, a ja ubieram go w historię. Lubię ludzi, obserwuję ich, wysłuchuję, podobno pisaniem im pomagam. Stąd też pomysł na ""Portrety"" - 21 historii z życia wziętych. Portrety maluję w głowie od ponad dwóch lat. Moim pędzlem są słowa, płótnem blog, a inspiracją życie. To historie przeżyte, usłyszane, zobaczone. Każdy mógł ich doświadczyć, a może właśnie je przeżywa lub za chwilę odczuje na własnej skórze.To PORTRETY kobiet, mężczyzn, dzieci. To miłość, nienawiść, zazdrość, współczucie, smutek, radość, szczęście, porażka, odwaga i strach. Z takich emocji utkane jest przecież życie, dlatego nasze portrety mogą być niepokojące, intrygujące, piękne lub brzydkie. Ale nigdy mdłe.
„Medea z kraju Lechitów” to druga (po „Kocich szlakach”) książka Krystyny Jarockiej wydana w Wydawnictwie Borgis. To saga rodzinna, której akcja rozpoczyna się w 1968 roku. Opowiada historię Marii i Romana, których losy ściśle związane są z sytuacją polityczną w Polsce. Powieść pokazuje, jak wydarzenia polityczne wpływały i wpływają na życie zwykłych obywateli w okresie komunizmu, transformacji i w czasach współczesnych. Historia przeplata się z tu z prawdziwymi emocjami, jakie towarzyszą Marii, Romanowi i ich bliskim. Bohaterowie, często nieświadomie wplątani w wir wydarzeń, codziennie walczą o swoje szczęście i próbują odnaleźć się w niełatwych czasach – najpierw w PRL-u, a później we współczesnej Polsce.
Takie wyzwanie podjęło wiele debiutujących gwiazd, które dziś są bardzo popularne. Autor stworzył subiektywne zestawienie, w którym zastanawia się, co sprawiło, że piosenkarkom udało się wspiąć na szczyty list przebojów: przypadek, łut szczęścia, uśmiech losu, a może ciężka praca i wiara w swój talent? Jedno jest pewne: początki zawsze są trudne, więc czasami koniecznością były występy w „Klubie Myszki Miki” albo praca w restauracji w Hollywood. Oto „Debiuty” ? książka, która wtajemnicza nas w przeszłość gwiazd.
„Obserwatorzy” to błyskotliwe science fiction, jakiego jeszcze nie było. Filozoficzne pytania na temat celu istnienia oraz kierunku, w jakim nieuchronnie zmierza ludzkość, łączą się z dynamicznie opowiedzianą historią o Ziemi po III wojnie światowej.
Krzysztof Kuźniewski zaprasza Czytelnika do świata zdewastowanego wojną oraz nadzorowanego przez centralny rząd światowy, zmuszony do rządów totalitarnych w celu zapobieżenia kolejnym konfliktom międzynarodowym. Motywacją do tak ekstremalnych działań staje się również ekspansja Obserwatorów – istot pozaziemskich, które zainteresowane są jedynie zachowaniem biologicznego życia na Ziemi.
Powieść Kuźniewskiego przypomina koszmary opisywane przez Wellsa, Huxleya czy Orwella. A co z nami? W przyszłości czeka nas świat utopijny czy zagłada wolnego społeczeństwa?
Wystarczyła jedna sekunda, by życie Rafała Waliszewskiego zmieniło się nie do poznania. Nadmierna prędkość, nieuwaga i – w konsekwencji – wypadek motocyklowy, którego nie dało się uniknąć. A później diagnoza, brzmiąca jak wyrok: porażenie czterokończynowe i wózek do końca życia. Oto, z czym przez ostatnie dwadzieścia dwa lata zmagać się musiał Rafał Waliszewski – dziś osoba aktywna, mimo niepełnosprawności zaangażowana w niesienie wsparcia osobom potrzebującym. Efektem tej wyczerpującej walki, w trakcie której autor popadł w depresję, jest książka napisana przez Rafała Waliszewskiego za pomocą patyka, którym autor naciskał klawisze komputera. To opowieść o sile człowieka, który odnalazł w sobie energię, by zacząć żyć i swoją wiarą w przyszłość dzielić się z innymi.
Znowu zostaję sam. Nie wiem, ile to trwa, chyba całe wieki. Najpierw z pobliskiej wioski zbiega się tłum gapiów, jest wśród nich mój kuzyn Robert. Potem przyjeżdża policja; policjant pyta, co się stało. Mówię mu, że chyba podczas jazdy linka gazu się zacięła. Dopiero na końcu pojawia się karetka, ściągają mi plecak z truskawkami i kładą niezabezpieczonego szyjnym kołnierzem na nosze. Gdy mnie łapią za nogi i ręce, wydaje mi się, że to nie jest moje ciało; wcale nie mam czucia, gdy mnie przekładają, dotykają, chwytają rękami. Czuję tylko głowę i miejscami ramiona, które okropnie bolą. (…) Słońce już dziś zachodzi, świeci na czerwono i przez szybę do wnętrza sanitarki przebijają się promienie. Razi mnie w oczy, a ja nie mogę obrócić głowy na drugą stronę, bo okropnie boli mnie szyja. Nie potrafię też zakryć oczu własną dłonią, więc zamykam je, ale nie zasypiam, czuwam. Co dalej ze mną będzie? (…) Od chwili, kiedy uderzyłem motorem w drzewo, trzymałem się dzielnie, byłem twardy i nie płakałem, ale teraz, kiedy położyli mnie tutaj – na tej sali, w tym łóżku – i widzę, że już nic nie będą mi robić, bo nie chcą albo nie potrafią mi pomóc, rozpłakałem się jak dziecko; łzy płynęły mi strumieniem wprost na kołdrę.
Ta książka przełamuje tabu związane z seksualnością osób niepełnosprawnych. Jej bohaterem jest Kuba – młody mężczyzna, który na skutek tragicznego wypadku zostaje całkowicie sparaliżowany. Diagnoza, jaką słyszy od lekarzy, jest jednoznaczna: do końca życia będzie jeździł na wózku. Czy jedna chwila nieuwagi przekreśli wszystkie marzenia Kuby, także te związane z prawdziwą miłością i seksualnym spełnieniem? A może los wreszcie uśmiechnie się do niego? Kiedy w życiu Kuby pojawia się sympatyczna rehabilitantka Ewelina, chłopak wie, że musi rozpocząć walkę o szczęście.
Rafał Waliszewski to autor, który w 1998 roku uległ wypadkowi motocyklowemu, doznając poważnego urazu rdzenia kręgowego. Po zakończeniu rehabilitacji napisał pierwszą książkę, „Historię prawdziwą patykiem pisaną”, wciskając klawisze na klawiaturze patykiem trzymanym w ustach. Dziś aktywnie wspiera osoby niepełnosprawne, udzielając im m. in. porad na videoblogu.
Czas pokaże, jak dalej potoczą się ich losy. Czy ponownie się spotkają? Czy może ona odnajdzie szczęście ze swoim chłopakiem? Na pewno decyzja o życiu z Kubą nie będzie dla niej łatwa. (…) A co on może jej dać w zamian? Dach nad głową, poczucie bezpieczeństwa? Czy wystarczy zwykłe przytulenie, rozmowa, proste „kocham cię”, „ładnie dzisiaj wyglądasz, kochanie”? Czy to nie za mało dla takiej kobiety? Do szczęścia przecież nie trzeba wiele, wystarczy zrozumieć drugiego człowieka, nadawać z nim na tych samych falach, czasami pokłócić się, rozpłakać i powiedzieć „przepraszam”, zatroszczyć się, pomartwić, kiedy telefon milczy, lub w chorobie powiedzieć: „nie martw się, kochanie, jutro będzie lepiej”.
To jest równie ważne jak pieniądze, bez których niestety nie da się żyć, o czym Kuba już zdążył się przekonać. Ale forsa tylko ułatwia nam życie, jest środkiem do celu, nie celem samym w sobie, nie daje prawdziwego szczęścia tak jak wzajemna prawdziwa miłość.
„Buła Czompu” to opowieść o pełnej życia absolwentce psychiatrii, która chce pomagać potrzebującym dzieciom. Kasia wierzy w swoje możliwości i zawsze może liczyć na sprawdzonych przyjaciół. A ma ich mnóstwo. Dzięki spędzonemu na Dalekim Wschodzie dzieciństwu, nazywana „Różowym Kwiatem Lotosu” dziewczyna czuje wiatr we włosach i wie, że wszystko jest w zasięgu dłoni. A kiedy poznaje przystojnego Huberta, jej życie układa się w harmonijną całość. Ale wyprawa do Afryki zweryfikuje plany Kasi, zmuszając ją do zadania sobie najważniejszych pytań: o miłość, marzenia i zawodowe plany.
Wyśmienity romans okraszony solą morską
Wyśmienity, bo serwuje nam – jak na tacy – bogaty wybór ludzkich uczuć. Okraszony solą morską, bo rozbicie statku, od którego cała historia się rozpoczyna, pozostawia swój posmak w losach niemal wszystkich bohaterów.
Rebeka, młodziutka córka kapitana, marząca o poznaniu świata i spotkaniu wielkiej miłości, niespodziewanie poznaje ten świat od najgorszej strony: statek jej ojca rozbija się na morzu, jej rodzina musi porzucić dotychczasowe życie, a wymarzona przez nią wielka miłość w osobie młodego bosmana, Rudolfa, z dnia na dzień ją opuszcza. Rudolf, który ratuje życie ojca Rebeki i w najtrudniejszych chwilach wspiera rodzinę kapitana, zakochuje się w dziewczynie. Widząc jednak, że kobieta – zamiast na związek z nim – decyduje się na małżeństwo z rozsądku, zrywa kontakt z familią de Bour. Po wielu latach rodzina Rebeki zwraca się do Rudolfa o pomoc…
Czy przegapiona wcześniej miłość nie zostanie utracona po raz drugi?
Czy dryfujące na falach życia uczucie Rebeki i Rudolfa nie roztrzaska się o napotkane skały?
Rozstania przychodzą niespodziewanie, a życie potrafi zmieniać swoje wyroki z minuty na minutę
Wszystkie szczęśliwe kobiety są do siebie podobne… Lepiej późno… to przeplatające się ze sobą historie trzech nieszczęśliwych kobiet, a każda z nich nieszczęśliwa jest na własny, niepodobny do pozostałych, sposób.
W końcu zmartwienia codziennego życia zdają się kumulować i znajdują swoje rozwiązania w ciągu kilku krótkich, ale jakże ważnych tygodni. Alkoholizm, uzależnienie od hazardu, seksoholizm oraz współuzależnienia to tylko kilka tematów kluczowych dla tej krótkiej powieści.
Ktoś powiedział, że życie to zbiór traumatycznych wydarzeń, pomiędzy którymi powinniśmy cieszyć się z podarowanej nam przez los nudy i świętego spokoju. Nie ma co liczyć na szczęście. Czy na pewno?
Bohaterem tej książki jest charyzmatyczna gwiazda muzyki pop – podziwiany, pożądany, uwielbiany i znienawidzony Simon Rogers – człowiek, który osiągnął w życiu wszystko. Ale prawda o nieprzeciętnym nastolatku różni się od tej, lansowanej przez kolorowe magazyny i programy rozrywkowe. Rogers jest uzależniony od narkotyków i alkoholu i nie radzi sobie z depresją, agresją i napadami lęku. Musi więc skorzystać z pomocy młodej, atrakcyjnej pani psychiatry, zatrudnionej przez matkę i menedżerkę muzyka, która nie wie, że Marissa Smith jest dawną, skrytą, niespełnioną miłością Simona. Czy Marissie uda się pomóc zagubionemu nastolatkowi? Czy dzięki niej Rogers zrezygnuje z alkoholu, narkotyków i przygodnego seksu? „I'm Your Past” to książka o zagubionych młodych ludziach, którzy musieli błyskawicznie dorosnąć. To także opowieść o sile miłości, pokonującej wszystkie przeszkody losu.
Marcin Siwiec, czyli po prostu Siwy, lider znanej w latach 90. kapeli punkrockowej, autor tekstów piosenek, powraca w świat tuż po przemianach ustrojowych – w świat agresji, przemocy oraz skrajnego nacjonalizmu ścigającego na ulicach wszystko, co odmienne. Wprowadza czytelnika w środowisko punków, anarchistów, ale też przedstawia zwyczajnych ludzi, którzy chcieli być po prostu wolni, równi i mieć z życia coś więcej niż tylko pracę i wydawanie zarobionych pieniędzy na tanie świecidełka. Opowiada również o muzyce, ale nie o taniej, popularnej, lecz o muzyce z przekazem, gdzie tekst często bywał wskazówką i radą. Tekst, który zrywał maskę obłudy z zakłamanego świata. W tej książce i zdarzenia, i ludzie są autentyczni, a poruszane problemy wciąż aktualne.
Dzięki tej książce przenosimy się w sam środek historii – PRL, „Solidarność”, przemiany ustrojowe. O tym pisze Paweł Klin w fascynującej opowieści o Wrocławiu sprzed lat – miejscu oryginalnym, niepokornym, które staje się dla narratora symbolicznym centrum inspirującym do odkrywania swojej tożsamości i do poznawania świata. Bo Paweł Klin zabiera nas nie tylko do Wrocławia. Dzięki niemu odkrywamy m. in. Chiny, Niemcy, Izrael, Boliwię i Amazonię. Ta powieść hipnotyzuje zawadiackim, intrygującym stylem i scenami rozsadzającymi granice wyobraźni. Warto przekonać się, jak zadziała na nas.
„Opowieści naszych dni” to złożona z dziesięciu opowiadań antologia literacka napisana przez ludzi, dla których słowo ma uniwersalne, niezmienne, fundamentalne znaczenie.
W książce znajdziemy między innymi oryginalną historię kryminalną, opowieść o fascynacji nowoczesnymi technologiami, bajkę do wspólnej lektury dla dzieci i dorosłych, wspomnienia z dzieciństwa, zapis strumienia świadomości i krótką tragiczną historię przyjaźni młodych ludzi. Wspólnym mianownikiem tej antologii jest człowiek ze wszystkimi lękami, słabościami i pragnieniami. Bo pisanie to nie tylko dzielenie się refleksjami o świecie, wyrażanie siebie, swoich marzeń, emocji, uczuć. To także troska o innych.
Autorzy „Opowieści naszych dni” analizują otaczającą ich rzeczywistość, skupiając się na tym, co jest dla nas ważne, bez czego nie wyobrażamy sobie życia: to konieczność ocalenia nadziei, gdy na świecie szaleje wirus, dbałość o relacje międzyludzkie, w których najważniejsze są miłość i zrozumienie, pielęgnacja codziennych rytuałów nadających życiu sens i poszukiwanie osobistego spełnienia.
Rodzina Karoliny Dietrich to kontynuacja świetnie przyjętej wielorodzinnej sagi „Grabarz” – skomplikowanej, wielowątkowej historii polskich rodzin poszukujących swojej drogi do szczęścia
Autorka ponownie zabiera nas do mrocznego Gniezna. Wartka akcja sprawia, że z niecierpliwością czekamy na to, co wydarzy się na kolejnej stronie. Poznajemy dalsze losy Kingi, młodej kosmetyczki, i Janusza, osobliwego grabarza, których związek szybko nakręca spiralę śmiertelnych konsekwencji… Bohaterowie po raz kolejny muszą zmierzyć się ze swoimi demonami. Zagubieni w sieci kłamstw, zatracają siebie, rezygnując ze swoich marzeń i zapominając o tym, co naprawdę jest dla nich najważniejsze.
Czy warto walczyć o sławę, pieniądze i seks? Czy warto, w imię zachowania rodzinnego status quo, odbierać komuś prawo do wolności i wyrażania siebie? Z jakim niebezpieczeństwem tym razem będą musieli zmierzyć się bohaterowie? Kto jeszcze będzie musiał zginąć, aby prawda nie wyszła na jaw?
„Rodzina” to niezwykle wciągająca powieść, w której budowane przez autorkę napięcie trzyma czytelnika aż do punktu kulminacyjnego – równie przerażającego, co wiarygodnego. To jedna z tych historii, od której nie będziesz w stanie się oderwać.
Doskonale napisany „Most” autorstwa Isabelle Margot Moulin to nie tylko wciągająca powieść z intrygującymi bohaterami – to przede wszystkim prawdziwy most do zrozumienia bezdomności, młodzieńczego buntu oraz innych problemów współczesnego świata.
Agnieszka, nastolatka z dobrego domu, nie radzi sobie z napotkanymi przykrościami i próbuje popełnić samobójstwo, chcąc skoczyć z mostu. Odwodzi ją od tej decyzji Marc, bezdomny, który przypadkiem znalazł się w pobliżu. Tak zaczyna się niezwykła historia nie tylko tych dwojga boleśnie doświadczonych ludzi, ale również historia członków ich rodzin i serdecznych przyjaciół, z których mało kogo los oszczędził.
„Most” to książka pokazująca, jak różne, negatywne okoliczności mogą zniszczyć życie człowieka, ale to również powieść mówiąca o tym, że człowiek, nawet po wielkim upadku, może to życie wyprostować i ponownie starać się je ułożyć. To także historia o tym, aby się nie poddawać, tylko… żyć! Piękna, wzruszająca i zastanawiająca lektura, na długo zapadająca w pamięć.
Isabelle Margot Moulin to absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, a także autorka tomiku wierszy „Schodami do nieba”, wydanego w Warszawie w 2003 roku, utworów opublikowanych w Chicago w 2005 roku w „Poeci naszych czasów: zbiór poezji różnych autorów” oraz bajki „En voyage”, wydanej w Paryżu w 2017 roku. Prowadzi także blogi: litera-piora.blogspot.com, atelierdemoulin.blogspot.com oraz jezuskawaija.blogspot.com. Osoba o romantycznej duszy, fascynująca się literaturą, filozofią, psychologią, antropologią kulturową, filmem i teatrem, kochająca muzykę oraz naturę.
Promocje
|
